Donderdag 27/01/2011
Héhé… eindelijk was het zover. Hier hadden we lang naar uitgekeken.
Om 08:04 uur vertrokken wij vanuit Emmen, het was -1 graden en half bewolkt. De navigatie was ingesteld en ik had de kaarten voor onderweg bij de hand. De navigatie moest ons erheen brengen en de kaarten gebruikten wij om te kijken waar we ongeveer waren ten opzichte van de eindbestemming.
Via Oberhausen, Münster, Dortmund en Kassel reden we richting het oosten van Duitsland. Rond Dortmund was er af en toe een beetje sneeuw te vinden. Op de kale vlakten zagen we ook 7 reeën bij elkaar. In Drenthe zien we ze ook regelmatig maar om ze ook hier te zien was toch wel weer een bijzonder gezicht.
Na zo’n 2 uur rijden hebben we een sanitaire stop gemaakt. In Duitsland (bij de meeste pompstations) moet je dan € 1,00 in zo’n toegangspoortje naar de toiletruimte werpen. Je krijgt dan een kaartje die je later weer voor € 0,50 kunt besteden. Deze hebben we besteed aan een kopje koffie.
Nadat we de reis hervat hadden kwamen in de buurt van Kassel witte bergtoppen tegen. Richting Erfurt moesten we bij Gotha de grote weg af en reden we de bergen in. Pas toen zagen we met grote regelmaat sneeuw. Bij zo’n 350 m. hoogte was het zo’n -2 graden. Vanaf dit punt van de reis werd de hoeveelheid sneeuw naarmate we hoger de bergen in reden steeds meer. De bomen waren allemaal wit van bevroren mist en bedekt met een laagje sneeuw.
Na zo’n 6 uur kwamen wij in Hinterrod aan.
Wij werden heel hartelijk ontvangen en naar onze kamer gebracht. Deze was zeer ruim met een balkon en lekker warm. Op de foto hierboven is het de kamer op de 1ste verdieping in het linkerhoekje. We keken uit op een vlakte met daarachter een dal. Hier zagen we ook iedere avond de zon ondergaan.
Nadat we alles naar onze kamer hadden gebracht en alles uitgepakt hadden (we gingen toch maar 4 dagen???) zijn we met de auto de omgeving gaan verkennen. We kwamen terecht in Masserberg. Thuis hadden via internet al een beetje de omgeving bekeken en Masserberg was daarvan bekend. Hier hebben we een beetje rondgetoerd en al lopend even rondgekeken. Dit was de plek waar we morgen zouden beginnen met wandelen.
Terug gekomen in het hotel zijn we eerst naar onze kamer gegaan en hebben daar wat gedronken (we hadden van alles meegenomen). We konden van 17:00 uur tot 20:00 uur eten. Om 19:00 uur zijn we naar de eetzaal gegaan. Op deze donderdag avond was er een menu aanbieding voor € 6,50 (Schnitzel met champignons, patat en salade). Dit leek ons wel wat. Onder het genot van een biertje hebben we heerlijk gegeten en daarna nog een lekkere cappuccino gedronken. In de eetzaal heerste een gezellig, gemoedelijke, huiselijke sfeer. Het was op zich niet druk en mensen van diverse tafels waren met elkaar aan het praten. Halverwege het eten kwam John, de hoteleigenaar, ons welkom heten, vroeg of we een goede reis hadden gehad en of alles naar wens was. Nadat we hadden afgerekend zijn we weer naar onze kamer gegaan om plannen te maken wat we de volgende dag zouden gaan doen.
Vrijdag 28/01/2011
We werden rond 08:00 uur uitgerust wakker. ’s Nachts hadden we het wel warm gehad (dus de kachel ’s avonds wat lager), de kussens waren een beetje dun, maar over het algemeen genomen hadden we heerlijk geslapen. Om 09:00 uur gingen we naar beneden voor het ontbijt. Hier werden we verwelkomt door John die zei dat wij de 1ste waren, vroeg of we goed hadden geslapen en of we ook extra kussens wilden (hahaha… de dunne kussen “klacht” had hij dus vaker gehoord). We gingen naar “onze” tafel waar we eerst een bakkie koffie inschonken. We zaten aan dezelfde tafel waar wij de avond ervoor aan hadden gegeten. Het geknoeide patatje lag er zelfs nog op (niet zo netjes dus, maar ach, dat boeide ons verder niet). Buiten waaide het nogal en zorgde voor veel stuifsneeuw. John waarschuwde ons al dat de gevoelstemperatuur heel koud was die dag. Nadat we heerlijke broodjes hadden gegeten en de thermoskan koffie hadden leeggedronken gingen we naar onze kamer om ons om te kleden. Thermokleding, skikleding, laarzen aan, rugzakken en stokken mee, en niet te vergeten onze shawls, handschoenen én muts/hoofdband namen we ook mee. We zouden met de auto naar Masserberg gaan en vanuit daar heel dat dag gaan wandelen. Het was bewolkt, waaide behoorlijk en de temperatuur was -6. Daar aangekomen hebben wij ons nog eens goed ingepakt en ik had voor de zekerheid ook mijn capuchon maar opgedaan want alleen de hoofdband was te koud. Onder onze laarzen hadden we een band met stalen noppen gedaan voor het lopen in de sneeuw. Op het parkeerterrein wilde ik wat foto’s maken maar toen bleek dat de batterijen van mijn fototoestel spontaan leeg waren. Helaas, geen fototoestel mee (het reservepaar was dus ook leeg, te koud???). Jan had zn navigatie aan en we gingen op pad.
Vanaf de middenloop van de Werra, of nog beter vanaf Hörschel (in de buurt van Eisenach) tot aan de bovenloop van de Saale bij Blankenstein loopt de Rennsteig als bergpad over de kam van het Thüringer Wald en het Thüringer leigebergte tot in het noordelijke Frankenwald. Over de hoogste toppen van het Thüringer Wald loopt de droomroute van alle voetreizigers – de mythe Rennsteig: een 168 kilometer lange, oude grensweg en tegenwoordig een alom bekende en veel bezongen bergweg met tal van zijwegen en rijk aan natuur en romantiek. Ook de parallel aan de Rennsteig lopende fietsweg fascineert met landschappelijke charme en brengt de fietser naar tonelen van de geschiedenis. De eerste 30 kilometer (Eisenach) en de laatste 15 kilometer (Blankenheim) hebben enorme hoogteverschillen. Een uitstekend Offroad-traject voor bikers met conditie. De Rennsteig bereikt zijn hoogste punten tussen Oberhof en Schmücke: de top van de grote Beerbeg is 982 meter hoog en de top van de Schneekopf is 978 meter hoog.
Sinds ongeveer 100 jaar worden hier jaarlijks Rennsteig-wedstrijden gehouden, maar niet alleen ’s zomers, ook ’s winters op skiën. Wat karakteristiek is voor het groene seizoen, geldt ook voor de winter. Rondom de bergplaatsen liggen honderden kilometers loipen en skiroutes. De Rennsteig-wandelaar kan hier 168 kilometer natuur en geschiedenis beleven. Tijdens deze wandeling zult u genieten van de schoonheid van het land en aangenaam verrast zijn door de gastvrijheid van de mensen hier. Of de Rennsteig nu in Hörschel of in Blankenstein begint of eindigt, is eigenlijk niet echt een discussiepunt. Het is een bijna onuitputtelijke schatkist die zelfs bij de zoveelste wandeling of een wandeling uit de tegenovergestelde richting weer nieuwe varianten prijsgeeft. Voor natuurvrienden is deze weg gewoon een droom en er komt geen einde aan de schoonheid: overal vindt men idyllische plekjes en boeiende taferelen – echt een goed gevoel.
Wij gingen dus vanaf de parkeerplaats naar links de Masserberg op en probeerden het pad van de Rennsteig te volgen. Bij een splitsing aangekomen ging het langlaufpad van de Rennsteig rechtdoor en het wandelpad het bruggetje over. Wij gingen dus ook het bruggetje over, alleen, het pad was door de sneeuw niet meer te zien en na een poosje ook helemaal niet te volgen. Terug gelopen naar het bruggetje zijn we het langlauf pad maar gaan volgen, onderweg genietend van de mooi witte winterse uitstraling.
Hier een impressie daarvan (met Jan zn navigatie genomen):
Dit zijn toch schitterende plaatjes?
Onderweg kwamen we ook heel veel mensen tegen die aan het langlaufen waren en dat leek ons ook wel wat. Je zag heel veel ouderen in de sporen langlaufen en het zag er niet al te moeilijk uit. Misschien ook wel wat voor ons? Wij kwamen halverwege de wandeling bij een ski piste. Daar hebben we even staan kijken hoe een aantal mensen naar beneden kwamen geskied. Het was niet zo druk op de vrijdag, waarschijnlijk zou het op zaterdag drukker zijn. Na zo’n 4 uur wandelen en worstelen in de sneeuw en onder de indruk van de schitterende omgeving kwamen wij bij de auto aan en zijn wij naar ons hotel terug gereden. Terug gekomen op onze kamer hebben wij ons lekker gedoucht en hebben we eerst een biertje gedronken. Om 19:00 uur zijn we gaan eten. Weer konden we aan onze “eigen” tafel zitten. Het patatje van de vorige avond was inmiddels weg. “Per ongeluk” hadden we weer geknoeid; eens kijken of dat er ’s morgen nog zou liggen (gemeen he?). De bediening was heel vriendelijk en er heerste een gezellige gemoedelijke sfeer. Nadat we heerlijk ons buikje vol hadden gegeten zijn we terug gegaan naar onze kamer. Jan kroop achter zijn laptop en ik pakte mn boek en had de tv als achtergrondvulling aangezet. Om 23:00 uur vielen mijn ogen langzaam maar zeker dicht. Toen we opstonden om naar bed te gaan merkten wij dat wij spierpijn hadden van onze inspanningen van die dag, en het was pas de eerste dag.
Zaterdag 29/01/2011
We waren de vorige avond als een blok in slaap gevallen, zo moe waren wij. Vandaag zouden we ná het ontbijt eerst een supermarkt opzoeken (we hadden zo’n trek in chocola… nou ja, ik dan). Deze ochtend hadden we direct nog een nacht bijgeboekt want het beviel ons heel goed hier. We hadden van John gehoord dat in de omgeving het plaatsje Coburg, met een grote burcht, de moeite waard was om te bezichtigen en als contrast moesten we daarna naar Suhl gaan. Het verschil tussen de nog steeds zichtbare invloeden van oost en west Duitsland zou in deze steden goed zichtbaar zijn. Suhl lag in het voormalige oost Duitsland terwijl Coburg net over de Beierse grens lag. Maar….. hoe graag we ook een beetje cultuur wilde snuiven, de mooie strakke blauwe lucht met de zon lokte ons ná de boodschappen toch weer naar de Masserberg voor wederom een lange, mooie wandeling. Op de parkeerplaats aangekomen parkeerden wij de auto naast een Duits echtpaar die gingen langlaufen. Ik werd nu toch nieuwsgierig, zou het erg moeilijk zijn? Het stel verzekerde ons dat het helemaal niet zo moeilijk was, dat er goede paden (lees sporen) waren om te langlaufen. Anders konden we toch ski’s huren en het uitproberen vertelden ze ons. Na even getwijfeld te hebben zijn we het dorp ingegaan op zoek naar én de sportwinkel om te kijken hoe duur een hele uitrustig zou zijn én naar de uitleen winkel. De sportwinkel ging bijna dicht maar de verkoopster wilde ons nog wel vertellen wat de kosten waren. Als we echter besloten het eea aan te schaffen moesten we de volgende dag maar terug komen. De kosten vielen ons mee (we hadden meer in gedachten) en ach….. als we alles aanschaffen MOETEN we dit vaker doen, toch? De winkel ging dicht en we begaven ons naar de uitleenwinkel. We hadden 1 jong stel voor ons én een vader met 3 kinderen. Er moest van alles worden ingevuld, aangemeten én gemonteerd worden dus dit kon nog wel even gaan duren. Wat gingen we doen, wachten of vandaag nog wandelen en morgenvroeg alles maar aanschaffen? Tja, op de een of andere manier was de keuze helemaal niet zo moeilijk. We gingen vandaag nog gewoon aan de wandel. Deze keer wél met opgeladen batterijen voor de camera. Jan had zn navigatie weer bij zich en we konden op pad. De navigatie volgde onze route zodat wij ’s avonds op de laptop konden bekijken waar en hoeveel kilometer wij hadden gelopen.
Hier een impressie van deze dag:
Wij hebben 2 routes gevolgd en de laatste was een route richting een jeugdherberg in Schnett. Een prachtige wandeling. Twee meisjes op ski’s bleken diezelfde route te volgen op langlaufski’s en wij kwamen hun regelmatig tegen terwijl zij een pauze hadden en wij nog stevig doorwandelden. Aangekomen bij de jeugdherberg hadden we een schitterend uitzicht over het dal. Nadat we uitgerust waren zijn we dezelfde route weer terug gelopen. Het was zaterdag dus veel drukker dan de vorige dag. Wij liepen zelfs de langlaufers in de weg hadden wij het idee. Het zag er toch echt wel makkelijk uit hoor, nou ja, bij de oudere mensen dan. De jongere garde waren meer aan het “schaatsen” met de ski’s, dat leek ons wel erg vermoeiend en moeilijk. Zou dat voor ons ook weg gelegd zijn? We probeerden zoveel mogelijk op ieders techniek te letten zodoende hier de volgende dag ons voordeel mee te kunnen doen. Het leek er zelfs op dat zoals wij kinderen leren fietsen en schaatsen, de kinderen hier leren skiën en langlaufen. Onderweg bekeken we ook kritisch de route of deze de volgende dag met de ski’s voor ons wel te doen was of dat het hier en daar een beetje te stijl was. Na zo’n 13 km te hebben gelopen zijn we weer naar het hotel gegaan. We hebben hetzelfde ritme aangehouden van de vorige dag want die was ons goed bevallen. Eerst een goed biertje, kleine versnapering, lekker douchen en opknappen, om 19:00 uur diner, cappuccino, naar onze kamer, relaxen, lezen, laptoppen, tv kijken en op tijd weer onder de wol, uitrusten voor een nieuwe spannende dag.
Zondag 30/01/2011
Deze dag gingen we ski’s kopen. Wij (of eigenlijk ik) was zo zenuwachtig als een klein kind. Ik had er ‘s nachts zelfs over gedroomd en vond het allemaal maar spannend. Na het ontbijt gingen we bepakt met alles wat we nodig hadden naar Masserberg en stonden om 10:15 uur in de winkel. Schoenen passen, ski’s uitkiezen (ging naar gewicht en of je deze als recreant of als “sporter” wilde gaan gebruiken) en stokken. De ski’s werden gemonteerd en om 11:00 uur stonden we weer buiten. Ski’s over de schouder en terug naar de auto (we liepen erbij alsof we dit al jaren zo deden). Tja… en toen moesten de ski’s nog onder. De schoen met de punt in de klik…. De ski’s zijn glad dus als je de schoen op je ski’s zet en naar voren duwt om de klem in te komen glijdt de ski natuurlijk naar voren > verkeerde tactiek, opnieuw proberen. Als we nu eerst de punt van onze schoen in de klem duwden??? Nee, ging ook niet goed. Nog een keer. De schoen zo goed mogelijk op je ski’s zetten zodat je alleen nog maar met je tenen je schoenen in de klem hoeft te duwen…. YES !!! dat werkte. Goed, we stonden op de ski’s en nu? Stokken in de aanslag en je ski’s voorzichtig 1 voor 1 naar voren duwen. Owww…. Spannend en o zo vreemd, maar we gleden. En ja hoor, ik zou ik niet zijn als ik niet na nog geen 50 meter ineens in de sneeuw lag, gierend van de lach. Overeind komen is dan ook niet gemakkelijk hoor, verre van eigenlijk. Jan moest mij hierbij helpen want alleen lukte het mij niet. Ski voor ski zijn wij langzaam voort gegaan. Jan had meer lef dan ik dus probeerde al gauw het eea uit, ging ook regelmatig onderuit maar kon zelf overeind komen. Ik was wat voorzichtiger waardoor ik minder viel. Voordat we verder gingen hebben we eerst een rustige helling(kje) opgezocht om te oefenen met “remmen”, niet geheel onbelangrijk. Daarna hebben we de langlauf sporen opgezocht en zijn gaan toeren (zeg je dat bij skiën eigenlijk?).
Door al de inspanning kregen we het wel behoorlijk warm en het werd tijd voor een beetje drinken en een versnapering.
Het was weer een onbewolkte dag en de zon lachte vriendelijk naar ons.
Door al de inspanning kregen we het wel behoorlijk warm en het werd tijd voor een beetje drinken en een versnapering.
Het was weer een onbewolkte dag en de zon lachte vriendelijk naar ons.
Op een gegeven moment kwamen we op een pad terecht wat niet echt een langlaufpad bleek te zijn. Toen het pad naar beneden liep lag ik al gauw op mn snufferd maar Jan ging door totdat ik hem uit het zich verloor. Opstaan in mn eentje kreeg ik niet voor elkaar dus heb eerst mijn ski’s maar los gemaakt en ben toen op zoek gegaan naar Jan. Die kwam mij tegemoet lopen met ook zn ski’s onder zn arm. Hij had net als ik een lelijke smakkerd gemaakt en had last van zn knie. We hebben voorzichtig de ski’s weer ondergebonden en zijn terug gegaan naar een ietwat veiliger pad. Op een gegeven moment was ik zo moe van al de inspanningen dat ik alleen nog maar naar de auto wilde. Het was een geweldige ervaring maar de koek was even op voor mij. Bij het hotel aangekomen zijn we zoals gebruikelijk weer lekker gaan douchen, biertje, diner, koffie en weer terug naar de kamer. We hebben op de laptop onze route bekeken en we hadden zo’n km of 10 gelanglauft. Niet slecht voor een stel beginnelingen. Om 21:00 uur waren wij zo moe dat wij op bed gekropen zijn en als een blok in slaap zijn gevallen.
Maandag 31/01/2011
Deze dag werden we om 08:00 uur wakker, dus we hadden bijna het klokje rond geslapen. Toen we onze eerste stappen naast het bed deden besefte wij dat wij beiden spierpijn hadden van de vorige dag. Jan had nog steeds een beetje last van zijn knie en op mijn bovenbeen prijkte een mooie blauwe, bijna zwarte plek, evenals aan de binnenkant van mijn knie. Een duidelijk geval van “op ski’s gevallen zijn”. We zouden na het ontbijt eerst naar Masserberg gaan om te langlaufen en in de middag misschien nog even in de buurt van het hotel wandelen en/of langlaufen. Zo gezegd, zo gedaan. Het was wederom een stralende mooie dag. We volgden nu een andere route op de Masserberg en je merkte dat je wel meer kon en durfde met de ski’s dan de vorige dag. Op de skí’s zijn wij richting Schnett gegaan, deze route hadden we eerder gelopen en dit was een schitterende route.
Nog zo af en toe vielen we of maakte we rare bewegingen om ons evenwicht te bewaren, maar over het algemeen ging het een stuk beter dan de vorige dag. Zo rond een uur of 2 kwamen we weer bij de auto aan en zijn wij terug naar Hinterrod gereden. Vanaf het hotel liepen ook diverse wandel/langlauf routes. Veiligheidshalve zijn wij toch eerst maar met de benenwagen gegaan. De omgeving bij het hotel was dus ook schitterend.
Nog zo af en toe vielen we of maakte we rare bewegingen om ons evenwicht te bewaren, maar over het algemeen ging het een stuk beter dan de vorige dag. Zo rond een uur of 2 kwamen we weer bij de auto aan en zijn wij terug naar Hinterrod gereden. Vanaf het hotel liepen ook diverse wandel/langlauf routes. Veiligheidshalve zijn wij toch eerst maar met de benenwagen gegaan. De omgeving bij het hotel was dus ook schitterend.
Na eerst een beetje heen en weer gelopen te hebben volgden wij een route. Het werd al later en later en volgens de navigatie liepen we niet echt terug naar het hotel. Dat werd nog even spannend dan. We waren maar al te blij dat we niet aan het langlaufen waren want de paden waren smal en de “afgrond” diep.
Je zou maar naast het pad vallen, dan was het een lange weg rollend naar beneden.
Het werd steeds meer schemerig en je voelde de jou neerdalen. Als we maar voor het donker terug waren bij het hotel, dat was wel belangrijk. We liepen maar stevig door en volgens de navigatie kwamen we weer in de buurt van het hotel.
Het avondzonnetje kleurde alles rozig/rood. Deze wandeling was een mooie ter afsluiting van een paar grandioos heerlijke dagen vol met natuur, sport, ontspanning, inspanning maar vooral met heel veel pret.
Bij het hotel aangekomen deden we uiteraard weer het gebruikelijke…. Biertje, versnapering, douchen, diner, koffie, kamer, tv, boek, laptop en bed.
Dinsdag 01/02/2011
’s Morgens toen we wakker werden realiseerden wij ons dat wij weer naar huis moesten en dat de vakantie voorbij was. We hebben ervan genoten en gaan zeker nog eens terug naar deze plek. Het hotel was gewoon goed (op een paar schoonheidsfoutjes na), zat volgeboekt tot aan September, maar we kregen van John nog wel een leuke aanbieding mee voor als we nog eens wilden komen. Dat er voldoende sneeuw lag en dat het weer fantastisch was, heeft zeker iets geweldigs toegevoegd aan deze heerlijke dagen. De blauwe plekken, zere knie en spierpijn hebben de pret niet mogen drukken, maar waren eerder een “mooie” herinnering aan deze mooie sportieve dagen.
Met een voldaan gevoel namen we afscheid van iedereen en begonnen we aan de terugreis. Deze verliep rustig en zonder problemen. De vakantie zat er helaas weer op. Het was er 1tje om niet te vergeten en voor herhaling vatbaar.
Op naar het volgende avontuur……………………………
Geen opmerkingen:
Een reactie posten