Boomkroonpad 13-03-2011

Zo......het is alweer bijna 3 weken geleden dat wij op zondag aan de wandel zijn geweest dus deze dag moet het er maar weer eens van komen. "Daar gaat het goede voornemen"; hoor ik jullie denken, maar nee hoor, we hadden een verjaardag én een reünie tussendoor, en vandaar dus 2 zondagen niet gewandeld.  Alhoewel we niet helemaal fit zijn (griepje op komst?) gaan we toch op pad richting het plaatsje Drouwen.  Dat is zo'n 20 minuten bij Emmen vandaan dus dat is te doen.

Wij hadden al vaker over het Boomkroonpad gehoord maar wij waren er nog nooit geweest. Toen wij zaterdag naar Groningen reden moesten wij omrijden omdat de rotonde bij Gieten was afgesloten. Wij reden daarom dus via Borger en Nooitgedacht en zagen de wegwijsborden richting het Boomkroonpad. Dat bracht ons op het idee om op zondag daar eens te gaan kijken.

De omgeving is heel bosrijk en het weer was zeer zacht (11 graden). Daar aangekomen zagen wij al dat wij niet de enige waren die van het mooie weer wilden genieten. Er waren heel veel gezinnen op de been en de kinderen renden allemaal enthousiast heen en weer.

Via het informatiecentrum, waar je een toegangskaart kon kopen, begaven wij ons vol verwachting naar het Boomkroonpad. Eerst kwamen wij een "muur" tegen met allemaal vogelhuisjes met uitleg welke vogelhuisje bij welke vogel hoorde.

Via een ondergronds tunneltje begonnen wij aan de klim naar boven. Weer in de buitenlucht aangekomen zagen wij het pad wat ons nog verder omhoog voerde richting de toppen van de bomen.

 

Alhoewel het kleiner was dan wij hadden verwacht was het wel heel leuk opgezet en zelfs leerzaam. Overal stonden borden met "weetjes". Op het hoogste plateau keek je werkelijk uit over de toppen van de bomen. 

Je kon zo hier en daar ook goed zien dat de lente in aantocht was. Er zaten alweer knoppen in de bomen.

Het zal in de zomer, als alle bomen groen zijn, weer een heel ander gezicht zijn. Dan loop je echt tussen de bladeren door.

Het is trouwens wel heel erg leuk voor kinderen. Er is rond het Boomkroonpad van alles te doen, te leren én te spelen. Welk kind vind het nou niet leuk om lekker te ravotten in het bos?

Beneden aangekomen kozen wij voor de blauwe paaltjes wandelroute. Een route voor 4,5 km. Als we daarna nog puf hadden (we waren immers niet echt fit) dan konden we er altijd nog 1tje achteraan plakken.

 

In de tinnen bakjes lag voor elke route een beschrijving én de bijzonderheden die je onderweg tegen zou komen. Tja.... het was een beetje jammer dat wij hier pas aan het einde van de wandeling achterkwamen. Voor jullie dus allemaal deze tip:     "eerst even een routebeschrijving uit het tinnen bakje halen!"

Zonder folder bij de hand hebben we dus zelf maar goed opgelet onderweg wat we tegenkwamen. Langs de paden waar wij liepen lagen heel veel boomstammen.

Of dat ze nu gekapt zijn ivm zieke, zwakke bomen of dat ze gekapt zijn om andere bomen meer "lucht" te geven weet ik niet maar het bos was aardig uitgedund. Je kon trouwens zo wel heel mooi de jaarringen zien.

Nu allemaal even tellen hoe oud deze boom was toen hij werd gekapt. Als jullie het weten dan kunnen jullie een reactie achterlaten. Trouwens, als jullie sowieso iets kwijt willen over een bepaald blog, schroom dan niet en laat je reactie rustig horen. 

Alles was nog een beetje kaal in het bos maar we hebben leuke paadjes gehad. In de zomer (ja hoor... weer 1tje op het lijstje erbij) gaan we ook hier nog een keer heen.

Weer bij de auto aangekomen hebben we nog wat gedronken en zijn wij weer richting huis gereden.

We hebben de toeristische route gereden en kwamen onderweg het Loomeer in boswachterij Schoonloo tegen. Hier zijn wij nog even uitgestapt en hebben rond het meertje gelopen. 

In omtrek niet zo groot, maar zo midden in het bos een meertje waar je in de zomer een beetje afkoeling kunt vinden is toch wel heerlijk.

Goed, we stapten weer in en vervolgden onze weg. Onderweg kwamen wij Ellert en Brammert tegen (hier ben ik nog nooit geweest, Jan wel). Nu was dit park nog gesloten en gaat pas in April open. Hier moeten wij toch echt eens naartoe. Wij bedachten ons dat wij het leuk zouden vinden om onze oudste kleinzoon op een mooie, warme, zonnige dag maar eens op te halen en met hem hier naar toe te gaan. Aan de hand van onze kleinzoon zullen wij dan met zn 3en deze attractie ontdekken. Lijkt ons geweldig.

Vlak bij huis zijn wij nog even gestopt bij de Kibbekoele. Ook hier zijn wij om het meer gelopen. Deze was wel een stuk groter dan het Loomeer.

 

Wij hebben op een bankje, met de zon op ons gezicht, een broodje gegeten waarna wij onze weg weer vervolgden met als laatste stop het tuincentrum om viooltjes op te halen. Door dit prachtige zachte weer komen de lentekriebels opzetten en wat is dan mooier dan de eerste kleurige, geurige  voorjaarsbloemen voor je keukenraam te hebben staan.   

Dit was het dan weer. De wandeling niet zo groot maar wel mooi. Nederland is toch geweldig! Als we dit zo zien krijgen wij ook wel weer heel veel zin in kamperen, maar dan moet het wel eerst nog een beetje warmer worden.

Tot de volgende wandeling.

Drents Friese Wold 20-02-2011

Deze week zouden we het dicht bij huis zoeken in het Drents Friese Wold. Als wij vanuit de huiskamer naar buiten keken zag het er mooi uit, beetje sluimerbewolking, maar de zon lachte ons vriendelijk toe. Als wij echter op de thermometer keken was het 0 graden en het waaide behoorlijk. Ach, goede winddichte kleding aan, shawl om, handschoenen aan en we konden op pad. Het sneeuwde, hagelde of regende tenminste niet. Ik kan mij zoiets herinneren dat als het in het weekend slecht weer is wij met zn allen zeggen dat het door de weeks meestal mooi is en het weekend slecht, maar als ik terug kijk naar de zondagen dat wij aan het wandelen zijn geweest mogen wij tot nu toe beslist niet mopperen.

Vanaf de N381 gingen we bij de afslag waar je rechts naar Appelscha kon, naar links de weg met de naam Oude Willem in richting camping en groepsaccommodatie: Us Blau Hiem. Hier heef Jan vroeger (45 jaar geleden) met school, toen hij 11 jaar was, een keer gelogeerd in de tijd dat het nog een jeugdherberg was. Toch wel mooi dat het er nog steeds is, wel in een andere hoedanigheid maar toch. 

 

 

Vlak voor de camping had je een afslag richting een parkeerterrein waarvandaan diverse wandel en mountainbike routes begonnen. 

  

Hier zou dus ook onze route beginnen. Jan had op zn navigatie weer een route staan van +/- 15 kilometer. We liepen eerst een stukje over de weg. Alvorens we rechts het bos in zouden slaan kwamen we het volgende tegen:

  

De landgeiten lagen te genieten van hun rustige zondag.

Deze landgeit lag geknield te wachten op de pauselijke zegen.

  Moeder de gans had haar das om i.v.m. de koude.

 

De bewakers van het terrein. Opgesteld in een rij van 7, niet iedereen had zijn aandacht erbij helaas.

De wind hadden we eerst een stukje tegen ons in. Dat voelde behoorlijk koud aan op je gezicht, voor de rest waren wij goed gekleed dus hadden we er verder geen last van. Het viel ons op dat ook in dit bos er heel veel omgevallen of omgewaaide bomen waren. Deze worden dus blijkbaar niet meer weg gehaald tegenwoordig. Waren deze bomen omgewaaid bij een storm? of waren ze misschien “ziek” en daardoor omgevallen? 

 Het maakte onze wandeling wel weer avontuuristisch, want dat zou betekenen dat wij weer diverse hindernissen hadden te nemen.  

Nadat we een stuk door het bos hadden gelopen kwamen wij bij een heideveld aan met een vennetje. 

 

Je kon goed zien dat het gevroren had afgelopen nacht. Op een gedeelte stond een klein laagje ijs. Daar waar het water wat dieper stond was er geen ijsvorming. 

Na een poos wandelen liepen wij ook weer een “begrasingsgebeid” in. Zouden wij deze keer wel wat tegenkomen?  Het gebied waar wij nu op aan liepen zag er dor en mosachtig uit met in het centrum daarvan een zandverstuiving. Dit was het gebied de “Aekingerzand” . 

 

Het Aekingerzand is een uitgestrekt gebied met zandverstuivingen, dat deel uitmaakt van het Nationaal Park Drents-Friese Wold. Het Aekingerzand ligt nabij Appelscha in het grensgebied van de provincies Drenthe en Friesland.  Gebieden met stuifzand komen betrekkelijk weinig voor in Nederland. Het Aekingerzand (ook wel de Kale Duinen genoemd) is één van die gebieden. Omdat door bebossing het stuifzandkarakter verloren dreigde te gaan heeft Staatsbosbeheer besloten tot het kappen van 200 ha bos. Een kudde schapen zorgt voor de begrazing van de heide in het gebied. Precies op de grens van de provincies Drenthe en Friesland lig de Grenspoel, een ven aan de rand van het stuifzandgebied.
 
 In dit gebied stond een uitkijktoren. Een gedenkplaat leerde ons dat deze in 1995 was gebouwd door een groep leerlingen. 

 

Het leuke is dat ik via mijn werk wel eens met Foreco te maken heb gehad. Nooit geweten dat zij dit project gesponsord hebben. Leuk om te zien/lezen.

Vanaf deze uitkijktoren had je natuurlijk een mooi uitzicht over de gehele vlakte. 

Prachtig toch?

 

Het was wel behoorlijk koud bovenin die toren. De wind kon daar lekker zijn gang gaan. Met bijna bevroren oren gingen wij maar weer gauw naar beneden en vervolgden onze wandeling. Gelukkig hadden we de wind in onze rug zodat we daar niet zoveel “last” van hadden en daardoor konden genieten van de omgeving. 

Uiteraard was hier en daar de gelegenheid om al zittend van de omgeving te genieten.

 

Hier moet het in de zomer toch ook prachtig zijn om te wandelen of te fietsen. Deze omgeving kwam dus ook op ons zomerverlanglijstje te staan. Ach….er zitten 52 zondagen in het jaar, trek er een paar vanaf ivm feestdagen, vakanties, verjaardagen  e.d., dan blijven er toch zo’n 35 tot 40 over, min de dagen dat het te slecht is om te wandelen, dan houden we toch minimaal zo’n 25/30 wandel dagen over die we konden benutten om die plekken op te zoeken waarvan wij dachten en/of wisten dat deze schitterend waren in ieder jaargetijde (pfff… wat een volzin). 

Goed, wij vervolgden onze wandeling en kwamen dan toch eindelijk het “wild” tegen, genaamd: schapen….

Ze liepen allemaal in een rij achter de eerste aan. Ahaaaa…. vandaar dus het spreekwoord: “als er 1 schaap over de dam is, dan volgen er meer”- dat kon je hier goed zien. 

 

Een stuk verder stonden schapen rustig te grazen en te genieten van deze zonnige zondag.

                                                                                                  Dit is vast een "mohair" schaap. 

Aan de rand van dit gebied, waar het bos verder ging viel mijn blik op het volgende:

 Zou dit een elfenbankje zijn?

Wij kwamen aan het eind van onze wandeling. Deze keer hebben we wat meer fauna gehad dan flora en dat is toch ook wel heel leuk. Tussen de dieren lopen geeft toch net even iets speciaals aan zo’n wandeling.

Nog een laatste foto van het pad achter ons……

Bij de auto aangekomen was het niet veel warmer dan 1 graad. In het bos hadden wij gelukkig niet zoveel van de kou gemerkt, op de open vlakte echter hadden we door de wind vernomen dat het behoorlijk koud was. Kleding is dus wel degelijk heel belangrijk.

Wij hadden +/- 15 kilometer gelopen in nog net geen 3 uur. Geen slechte prestatie dus. Nu lekker de kachel aan in de auto en op naar huis.

Tot de volgende wandeling…….

Spier - Dwingelerveld 13-02-2011

Wij vertrokken op tijd naar Spier, nabij Dwingelerveld, waar wij vandaag zouden gaan wandelen. Het was mooi weer, +/- 10 graden en de zon scheen. Het had de afgelopen dagen geregend maar vandaag was het droog. Van Piet Paulisma had het wandelweer een 9 gekregen dus we gingen goed gemutst op pad.

Aangekomen op de parkeerplaats gingen wij met onze wandelstokken op pad. Het was het gebied van het Oude Diep.

 

Jan had hier zelf een route uitgezet van +/- 11 kilometer. 

Het eerste stuk ging grotendeels over het Cramerpad.

 

Eén van de fietspaden op het Dwingelderveld is vernoemd naar de Commissaris der Koningin in de provincie Drenthe, die zeer veel betekend heeft voor Drenthe als natuurprovincie en nog meer als fietsprovincie pur sang. Dit stuk was dus goed te lopen.

Na het “droge” gedeelte volgde ook een “nat”gedeelte:

 

Als slalommend tussen water, modder en drassig land probeerden wij onze voeten droog te houden, op zich een hele prestatie. 

Na een poos kwamen wij weer op een verhard pad terecht waar wij weer lekker konden doorstappen, af en toe stoppend om van de omgeving te genieten en wat foto’s te maken.  Er worden in deze omgeving ook diverse activiteiten georganiseerd.

 

Na een enkele kilometer stuurde onze navigatie ons weer naar links alwaar wij weer een hindernis"pad" op werden gestuurd.

 Bomen dwars over het pad........

Uitkijken voor "loslopend wild".....

Een "waterig" pad.....

 

Maar wel een mooi pad met verrassende details: 

Een "stoel"boom...

Een weggetje met "uitwerpselen"....

Een "loopbrug"

 

En mooie vlaktes

 

Veel te snel kwamen wij weer bij de auto aan. Wat nu? Ach….. we plakken er gewoon de “rode” paaltjesroute aan de andere kant van de weg er achteraan. Deze paaltjes zou ons langs mooie bezienswaardigheden sturen.

Innig verliefde bomen 

  

 Banken die ter ere, of ter nagedachtenis van iemand neergezet waren (met of zonder boom)

 

Een lelievijver

 

Een grondwatermeter

En nu begrepen wij eindelijk waarom deze route zo avontuurlijk was door het vele water en drassige paden op onze wandeling – dit alles was voor het behoud van deze prachtige natuur en zijn bijzondere flora en fauna. 

Wij moesten er thuis wel voor zorgen dat wij onze schoenen goed lieten drogen voordat ze de kast ingingen anders zouden zij net zoals deze boomstronk wel eens vol komen te zitten met schimmelpaddestoelen.

 

Weer terug gekomen bij de auto hadden wij in totaal bijna 17 kilometer gewandeld. Een record voor ons. Moe maar voldaan zijn wij naar huis gereden nog nagenietend van alles wat we hadden gezien. 

Tot de volgende wandeling…………….